مریم نوشت :
در فرهنگ ما متاسفانه بعضی از پدر و مادرها با ایجاد احساس گناه زیاد در فرزندانشون قصد دارند برای خودشون توجه و امتیاز بگیرند
پدر ومادر ها قابل احترام ، محبت ، توجه و همراهی هستند، اما به این معنی نیست آنها در مورد خودشان برای فرزندانشان مقدس سازی کنند
در هر شرایطی در جایگاه والدی اطاعت همیشگی را حق تام بدونند وپذیرش هرگونه گونه خطا و اشتباهی را برای خورشون قائل نباشند
به جای پذیرفتن مشکل و مدیریت روابطشون با فرزندان ازدواج کرده تمرکز روی منت گذاشتن و یادآوری صدباره مسئولیت و وظایفی که برعهده آنها می بایست میبوده ، بگذارند
به جای اینکه در مقابل اعتراض و ناراحتی فرزند خودشون بپرسند مشکل از کجاست ؟ همدلانه بگویند برای جبران ناراحتی فعلی پیش آمده چه کاری میتونیم انجام بدیم که به روابطمون آسیب بیشتری نزنه ، بیشتر تلاششون روی رفتارهای نمایشی و ایجاد ترحم سازی هر چه بیشتر میگذراند
من به عنوان یک درمانگر روان و همچنین داشتن نقش مادری باید بگم حتما پدر و مادرها هم اشتباه میکنند و اینطور نیست که همیشه حق با اونها باشه
هیچ بچه ای برای ما نه الان نه درآینده ابزار ناکامی ها و گره های حل شدمون نیست
قرار نیست رنج های را که در زندگی کشیدیم بار مسئولیتش روی دوش فرزندانمون بندازیم
ما اجازه نداریم استقلال فرزندامان با ایجاد احساس گناه و حس ترحم بگیریم و آنها و همسرانشون را مجبور کنیم در هر شرایط مطیع و فرمانبردار ما باشند
فرزندان هیچ گونه دخل و تصرفی در حیات پدر و مادر ندارند عمر دست خداست و معلوم نیست چه کسی زودتر این دنیا را ترک میکنه لذا از این دیالوگ هندی که یک روز ما میمیرم باید دست برداشته بشه ، و برای باسازی رابطه و ایجاد اعتماد سازی کمک کنیم ببینیم ریشه مشکل پیش آمده از کجاست ؟
اگر میان فرزندانمون به عدالت رفتار نکنیم و رفتار تبعیض آمیز داشته باشیم ،یا تفاوت زیادی میان داماها با پسران یا عروس ها با دخترها بگذاریم ، یعنی رفتار یک بام دو هوایی را پیش بگیریم صد البته موجبات کدورت و رنجش زیاد خواهیم شد
و از همه مهمتر بپذیریم اگر فرزند ما ازدواج کرد انتخابش را به رسمیت بشناسیم ؛ جایگاه همسرش در خانواده ثابت نگه داریم آن کسی که انتخاب فرزند شماست رقیب شما نیست بلکه یار عزیز و همراه فرزندتون است هر رفتار لجبازانه ، جنگ‌ستیزانه را با عروس یا دامادتون پیش بگیرید ، اول از هرچیز فرزند خودتون را نشانه گرفتید و آرامش زندگی اون را به مخاطره انداختین
بعضی ها در جایگاه مادری و پدری با تصویر آرمانی از خودمون به فرزندان در واقع ،دنبال این هستیم که آنها را وادار کنیم همه جوره به میل ما رفتار کنند و زندگیشون را طبق استاندارهای ما جلو ببرنند
یه وقت هایی هم از رنج ها و آسیب های که در گذشته توسط خانواده همسران به ما شده اجازه خود ابرازی نداشتم پر از تعت حل نشده و خشم هستیم ، درد کشیدیم اذیت شدیم اما متاسفانه میخواهیم همون رفتار اشتباهی که باهامون شده با عروس یا دامادمون تکرار کنیم شاید به صورت ناخودآگاه باشه اما علامت های میل به انتقام برای طرف مقابلتون مشهود است
فررندان باید احساس کنند آنها جایگاه عاطفی خوبی نزد شما دارند اگر توسط بستگان درجه دو یا افراد دیگه، نادیده و مورد بی حرمتی قرار بگیرند بی تفاوتی و سکوت شما موجبات دوری و رنجش میشه پس اگر همبستگی و حمایت عاطفی خوب از فرزندان خودمون میخوایم در ابتدا، باید به آنها بی تفاوت نباشیم و بی حرمتی به آنها را بی احترامی به خودمون تلقی کنیم
لذا همانگونه که فرزندان باید حقوق پدر و مادر را رعایت کنند شما هم به عنوان پدر و مادر حقوق فرزندان باید لحاظ کنید ایجاد احساس گناه و ترحم چاره کار نیست بعد از مدتی این شیوه ، بی تفاوتی، خشم و حتی نفرت ایجاد میکنه
به فرزندان و الخصوص همسرانشان فقط با گفتن جمله دوستت دارم احساس امنیت و محبت منتقل نمیشه باید گفته شما با عملتون ست یا هماهنگ باشه
آرامش و یکدلی که در یک خانواده خوب هست ،با لذت دیگری برابری نمیکنه رابطه نیاز به یکرنگی ، گذشت و مراقبت داره اگر مقید به تلاش نباشیم و فقط دنبال امتیازهای خودمون باشیم ، جدایی و دوری هم به مراتب بیشتر میشه
ادم در رابطه ای میمونه که دلش خوش باشه نه اینکه به هر قیمتی آرامشش به یغما برده شود محاسبات و حوادث دنیا ادمها را امروزه بیدار کرده که در بازی و خوددر گیری های بقیه نیفتند چون هر ادمی مسئول و ضامن تامین، امنیت آرامش خودش است
درباره این سایت