مراجعه ام اینقدر حالش بد بود از زندگی به کل ناامید شده بود مثل کسی که انگار پشت در بسته اسیر شده یا مثل کسی که در مکانی تاریک و ظلمات قرار گرفته و هرگز دسترسی به هیچ نوری نداره .
بارها در کارم به ادمهای اینچنینی برخوردم . که چراغ امیدشون خاموش و تاریک شده
نقطه تلخ و ترسناکی هستش امیدوارم هیچ وقت هیچ انسانی دلش بی امید نشه
اندیشه خودم و باور قلبیم اینه ، چون خدایی است چون قوانین هستی بر یک سازو کار بسیار دقیق و منظمی هست در بدترین شرایط حتما در نقطه ای دیگر نوری است ، راهی است در نتیجه باید امید داشت شاید زندگی گاهی ساز دلخواه ما را نمیزنه ، بعضی وقتها از حوادثش درد کشیدم اما همه بالاخره هر چیزی حکمت و مصلحتی داره و حتما همونطور که یک روز از روزگار سیلی خوردیم یه جای دیگه دست نوازشش بر سرمون کشیده خواهد افتاد
وقتی مراجع تو اوج ناامیدی بود.
یادم به اتفاق روز قبل افتادم . حسش درک میکردم اما برای شخص من ناامیدی معنایی نداره
چون یاد خدای مهربانی افتادم که مهربان ترین نوازشگر و حامی ما انسانها هستش
حسن مرخصی گرفته بود که با هم بریم کارهای تمدید پاسمورتمون انجام بدیم بعدش هم رفتم یکی دوتا کار انجام دادیم که خیلی ازمون انرژی برد خسته برگشتیم خونه
چون سه ساعت بعدش هم باید میرفتم سر کار
گفتم فقط برسم خونه نیم ساعتی روی تخت ولو بشم جون بگیرم بعدش هم ناهار بخوریم و جمع و جور کنم
رسیدیم خونه دیدم حسن یک سری مدارک دیگه برداشت که از خونه بره
گفتم کجا
گفت میخوام پیاده برم دفتر پیشخوان شناسنامه باربد عکس دار کنم ، اونجا طرح ترافیکه نمیشه با ماشین رفت میای باهم بریم
گفتم واییی من خیلی خستم بعدش برم سر کار
گفت باشه من میرم
داشت از در خارج میشد انگار یه حسی یه نیروی گفت باهاش برو خلاصه باهم از خونه خارج شدیم
چهار راه را که رد کردیم
یه خانم میانسالی را دیدم که توی یک کیسه مشکی بزرگ، جارو برقی را با شلنگ و دسته خلاصه همه اجزاش به سختی زیاد داره حمل میکنه و نفس نفس میزنه
از کنارش رد شدیم دوباره برگشتم از پشت سر نگاهش کردم دیدم واقعا به سختی داره این وسیله را میکشه
به حسن گفتم کمکش کنیم برم بهش بگم شما زحمت بکش جاروش کمکش تا در خونه اش ببریم
حسن مکث کرد گفت شاید دلش نخواد
گفتم مشکلی نیست من بهش پیشنهادم میگم انتخاب با خودشه
خب طبیعتاً حسن تنها در این مسیر بود من نبودم راحت نبود که خودش بره به یک زن پیشنهاد کمک بده و این اتفاق نمی افتاد حسن ادم ارومی است و تو این کارها با احتیاط رفتار میکنه
خلاصه رفتم سمت خانمه گفتم اگر موافق هستید همسرم میخواد بهتون برای حمل جارو برقی کمک کنه
تا کجا میخواین برید .
خیلی خوشحال شد و استقبال کرد انگار بهش دنیا را دادن
جزیی موقع حرف زدن زبونش میگرفت و از این ادمهای ساده و حتی اندکی مختصر کم توان ذهنی به نظر می آمد
به حدی که تشخیص نداده بود برای تعمیر جارو برقی بدنه اش کافیه این همه دسته و لوله نیاز نیست
خلاصه متوجه شدیم که دو تا کوچه پایین تر از دفتز پیشخوان باید براش ببریم یه مسیری را باید باید میرفتیم
حسن ادم تجملاتی نیست اما یه اخلاقی داره هر کاری انجام نمیده برای خودمون بود حاضر نمیشد توی خیابون با این وضع جارو برقی را پیاده حمل کنه به هرحال خوشش نمیاد اما خب الان شرایط فرق میکرد و برای ایشون قبول کرد
خلاصه جارو برقیش هم از این قدیمی ها و خیلی سنگین بود
ما که کار خاصی نکردیم ولی چندین بار با هم حالت سادگی و بی شیله پیلگیش در راه گفت شما فرشته بودین خدا برام رسوند اگر شما نمی رسیدین بیچاره میشدم تا خونه مون برسم هیچ ماشینی هم با این جارو سوارم نمیکرد هی تشکر و دعا میکرد
تا درب خونه ش جاروش بردیم بعد رفتیم دنیال کارهامون
جدا از اینکه من خودم اینجور موقع ها به ادمهای واجب کمک وقتی قدمی برمیدارم دلم پر از حس خوب میشه
همیشه یکی از دعاهام اینه که خدایا ادم واجب نیاز به من نشون بده خودت هم اطمینان و اعتمادش را در دلم بگذار من همه جوره پایه هستم
( چون ابداً تا اعتماد نکنم احساسی به کسی کمک نمیکنم و روی این موضوع سفت و سختم )
بگذریم
اما کل ماجرا به این فکر کردم خدا حتی در ساده ترین اتفاقات مراقب بنده هاش است
انگار برای یاری رسوندن، ادمهای دیگه را مامور میکنه .
وقتی این خدا هوای این زن در این شرایط داره چطور ادم باید در این هستی ناامید بمونه
و یهو به دل منه خسته حال بندازه که با حسن همراه بشن . من هیچ کاری نداشتم فقط باید میرفتم تا در اون ساعت به این زن می رسیدم تا بهش کمک بشه
هیچ وقت هیچ زمان ناامید نشید خدا بر همه چیز آگاه و تواناست یار همه ماست
از حس مسئولیت باربد دلم براش ضعف رفت ولی .....
یک دفعه ایی جور شد آمدیم شمال
چنان نمای که هستی
خونه ,حسن ,هم ,یه ,گفتم ,جارو ,جارو برقی ,بعدش هم ,در این ,به ادمهای ,با این
درباره این سایت